Tijd heelt niet alles, maar brengt wel verandering
“Tijd heelt alle wonden.” Hoe vaak wordt dat niet gezegd tegen mensen in rouw? Vaak met de beste bedoelingen, als een troostende gedachte. Maar wie een groot verlies heeft meegemaakt, weet dat het niet zo simpel is. Tijd op zichzelf geneest niet. De pijn van gemis verdwijnt niet opeens na een bepaald aantal dagen, maanden of jaren.
Toch doet tijd wél iets. Niet als een pleister die de wond sluit, maar als een beweging die ons meeneemt, zelfs als we daar in het begin nog niets van merken.
De eerste periode van rouw
In de eerste periode na een verlies kan het voelen alsof de tijd stilstaat. Alsof de wereld verdergaat zonder jou, terwijl jij vastzit in het verdriet. De dagen vloeien in elkaar over, en soms voelt het alsof er geen verschil is tussen gisteren, vandaag en morgen.
Veel mensen beschrijven deze periode als overleven. Alles kost energie, van opstaan tot boodschappen doen. En juist omdat rouw zo uitputtend kan zijn, lijkt tijd soms een vijand. Hoe kan de klok doortikken terwijl jij iemand mist die er niet meer is?
Hoe tijd verandering brengt
En toch… op een dag merk je misschien een klein verschil. Een moment waarop je niet aan je verlies denkt, al is het maar heel even. Een gesprek dat niet alleen over rouw gaat. Een glimlach die oprecht voelt. Het zijn kleine, bijna onopvallende tekenen dat je langzaam je weg aan het vinden bent.
De scherpe randjes van de pijn kunnen zachter worden. Dat betekent niet dat je vergeet, of dat je verdriet ‘voorbij’ is. Maar de manier waarop je je verlies meedraagt, verandert. Misschien voelt het gemis niet meer als een open wond, maar als een litteken dat bij je hoort.
Rouw kent geen tijdlijn
Er is geen vaste periode waarin verdriet moet slijten. Geen moment waarop je ‘eraan gewend’ zou moeten zijn. Rouw verloopt niet volgens de kalender of de klok. Ieder mens rouwt op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo.
Soms brengt tijd alleen maar besef: het besef dat iemand nooit meer terugkomt. Dat kan in golven van verdriet komen, zelfs jaren later. En dat is oké. Want rouw is liefde die geen kant meer op kan.
Met de tijd meegaan, op je eigen manier
De wereld om je heen draait door. Mensen gaan verder, seizoenen wisselen, de dagen worden langer of korter. Misschien voel je je soms onder druk gezet om ‘mee te gaan’, om het leven weer op te pakken. Maar je mag zelf bepalen hoe je dat doet.
Tijd op zichzelf heelt niet alles. Maar na verloop van tijd kun je ontdekken dat je verder kunt – niet door te vergeten, maar door met je verlies te leven. De liefde en herinneringen blijven altijd bij je, en misschien is dat uiteindelijk wat tijd met zich meebrengt: niet genezing, maar ruimte. Ruimte om naast het verdriet ook weer iets anders toe te laten.
En dat is genoeg.
Liefs,
Wilma.
Rouwgroep Breda
