Wat leven we nu in een wonderlijke tijd. Een tijd die vraagt om aanpassing, creativiteit en kalmte. Dit ondervond ik de afgelopen dagen aan den lijve en deel ik graag in deze blog.
10 maart 2020 overleed mijn schoonmoeder. Haar leven stond in het teken van haar familie en een grote sociale betrokkenheid. Wij hebben dan ook altijd gedacht dat haar uitvaart groots zou zijn met een overvolle kerk en een uitgebreide condoleancemogelijkheid nadien voor familie, vriendinnen, clubjes en andere mensen die zich bij haar leven betrokken voelden.
De afgelopen dagen bleek dat ons scenario van dag tot dag aangepast moest worden: van grootse plannen naar, uiteindelijk, een intiem afscheid in familiekring in haar eigen vertrouwde omgeving en een kerkdienst met een handjevol genodigden. De puzzel was extra ingewikkeld omdat er ook directe familie in het buitenland woont. De situatie vroeg om flexibiliteit van alle betrokkenen! Ook mijn schoonvader bewoog mee in de steeds veranderende situatie, wat gezien zijn hoge leeftijd bewonderenswaardig is.
We hebben deze dagen beleefd als intens en bijzonder. Telkens verzonnen we nieuwe oplossingen met elkaar en in overleg met onze uitvaartbegeleider. De saamhorigheid bracht creativiteit en een bijzonder afscheid. Mijn schoonmoeder bleef thuis en we hielden daar s’ochtends een ceremonie in kleine familiekring. De zon scheen volop en de Magnoliaboom bloeide toen zijn haar thuis en dierbaren verliet.
Mijn schoonvader en haar kinderen brachten haar naar het crematorium.
De kerkdienst was al gepland voordat de huidige maatregelen in het land bekend waren en we besloten de dienst te laten doorgaan omdat dit mijn schoonmoeder’s grote wens was en ondenkbaar voor ons om niet te laten plaatsvinden. We vertrouwden erop dat de genodigden hun verantwoordelijkheid zouden nemen. In de kerk was een mooie gedenkplek met haar foto, bloemen, kaarsen en enkele van haar meest persoonlijke spulletjes. We waren/zijn blij met een live-stream in de kerk, zodat iedereen in de gelegenheid was/is de dienst toch te volgen of later terug te kijken.
In de wonderlijke wereld van nu kijken we terug op een bijzondere week waarin we persoonlijke wensen en opgelegde maatregelen hebben gecombineerd tot een dankbaar, mooi en warm afscheid.
Vandaag pak ik mijn werk als uitvaartbegeleidster weer op en vind ik het belangrijk om deze persoonlijke ervaring te delen. Ondanks begrijpelijke maatregelen en beperkingen van overheidswege blijven er mogelijkheden om gepast afscheid te nemen van een dierbare overledene. Misschien niet altijd persoonlijk, maar zeker wel met intense betrokkenheid en vanuit een warm hart. Afscheid in kleine kring, maar ook brieven, mails, bloemen, apps en telefoontjes doen goed en betuigen, nu meer dan ooit, medeleven in verdrietige dagen.
Tinka van Holthe
Voetnoot
Als uitvaartonderneming laten wij ons leiden door de actuele richtlijnen van het RIVM.
Als dames van Van Opstal gebruiken wij onze vakkennis en gezond verstand, zijn we helder in de communicatie en denken we creatief met u mee om samen een passend afscheid te realiseren.
