Alleen

Je voelt je alleen ondanks dat je omringd bent door mensen die er voor je zijn. Je bent dus niet eenzaam, maar hebt toch het gevoel dat je er alleen voor staat. En soms is dat ook zo!
Er zijn momenten en tijden in je leven dat je er alleen voor staat en je batterij hartstikke leeg is… En dat wanneer je innerlijke veerkracht meer dan anders wordt aangesproken: Wat ben ik moe, wat voel ik me vreemd, waarom ben ik bang, wat komt er allemaal op me af, hoe ga ik nu verder?
Dit soort gevoelens met bijbehorende vragen zijn normaal wanneer ons leven op z’n kop staat of dreigt dit te gaan doen. Ons vertrouwde paadje lijkt versperd. Ons bekende en vertrouwde leefpatroon is (plots) een kluwen zonder zichtbaar begin of eind. In deze brij voel je je alleen. Je bent even niet krachtig genoeg om gevoelens en gedachten duidelijk op een rijtje te krijgen en draait rond in de maalstroom van je eigen gepieker. Goede raad van buitenaf valt verkeerd of begrijp je niet, aandacht voor wat je echt bezig houdt lijkt spaarzaam. Dit laatste komt ook voort uit het feit dat je je innerlijke spinsels maar moeizaam kunt vertalen in woorden, laat staan kunt delen. Bang voor onhandelbare emoties of onbegrip van de mensen om ons heen, trekken we ons terug in onze ‘veilige’ binnenwereld, we sluiten onze luiken ter zelfbescherming. Dit kan een poosje duren…
En dan komt er een moment dat je behoefte voelt om te delen, om jezelf weer te laten zien zoals een bloem dat doet. Je veerkracht toont zich in nieuwe energie.
Ontmoetingen of een in het oog springend bericht krijgen voedingsbodem. De antwoorden op je vragen stromen langzaam binnen. Je hebt je eigen krachtcentrale opgeladen. Daar moet je af en toe alleen voor zijn!

Tinka