Dichtbij

Dichtbij

Aanraken is tegenwoordig best een ‘issue’. Je pakt, over het algemeen, niet makkelijk zomaar iemand even lekker vast. Een welgemeende knuffel moet van te voren worden aangevraagd door gever of ontvanger, een aai over je bol schijnt niet langer zonder bijbedoelingen. Onzekerheid over de reactie van de ander speelt hierbij een grote rol; veel mensen dragen op dit gebied een kwetsuur met zich mee. In sociaal verkeer worden goedbedoelde aanrakingen verkeerd verstaan of afgewezen, terwijl we allemaal verlangen naar een beetje warmte en genegenheid.

Aanraken heeft te maken met tederheid. Een stevige omhelzing maakt ons zacht maar ook kwetsbaar. Gevoeligheden worden aangeraakt: Oeps, je komt nu wel heel dichtbij..!
Het vraagt moed om je open te stellen voor een dergelijke ontmoeting met bijbehorende gevoelens. Je wordt van binnen (even) door de liefde van de ander geraakt. Hoe blij kan je worden van een spontane zoen of krachtige handdruk, een klopje op je schouder of ‘hig five’. We laten toe dat de ander eventjes dichtbij komt. We zetten ons hart open en genieten van een innig moment.

We kunnen niemand aanraken zonder zelf aangeraakt te worden! Het is een wisselwerking. In elkaars nabijheid voelen we van alles stromen. Een gebaar van aanraking zegt vaak meer dan 1000 woorden en kan verbondenheid vanuit ons hart op wonderschone wijze tonen. Durf af en toe eens een gokje te wagen en voel hoe bijzonder dichtbij kan zijn.

Tinka